Jaap van Zweden dirigeert Götterdämmerung

Jaap van Zweden en de top-cast kennen hun Wagner. Dramatisch en soms gitzwart is de orkestklank in diens Götterdämmerung. Veel ‘symfonischer’ kan een opera nauwelijks worden.

Monumentale afsluiting van Der Ring des Nibelungen
Het is een monument van de negentiende eeuw, Wagners vierde en laatste deel van Der Ring des Nibelungen. Toen dit deel eindelijk klaar was, kon de componist zich serieus met de uitvoering gaan bezighouden, in het speciaal voor deze zestien uur durende tetralogie gebouwde theater in Bayreuth. Die uitvoering vond in 1876 tijdens de eerste Bayreuther Festspiele plaats.

Meesterlijke orkestkleuren
Waarschijnlijk kan een opera niet symfonischer worden dan in deze schildering van de ondergang van de goden en de tragisch-utopische opkomst van de mensheid. Het orkest kent slechts super­latieven: de blazers drie- tot vierdubbel bezet, twee keer zestien eerste en tweede violen en zelfs drie stierhoorns. Soms zijn de klanken gitzwart. De centrale held Siegfried sterft aan het slot, op de apotheose van zijn martiale Trauermusik, waarna weduwe Brünnhilde de wereld verlost van zijn vloek en haar man in de dood volgt. Dit Schluß­gesang van Brünnhilde is een tour de force voor een hoog-dramatische sopraan, zeker na de vier uur die eraan voorafgaan.